Τεχνη και Ανθρωποι

μιας και μιλαω για τεχνη, δεν γινεται να μην αναφερω εναν παλιο φιλο, συντροφο και Καλλιτεχνη, τον Κωστα Μητσεα.
τον ανθρωπο που εχει περιθαλψει και σωσει ειτε τα ζωα του σπιτιου μου, ειτε τα αδεσποτα που του κουβαλαω τοσα χρονια.
τον ανθρωπο που πρεπει να παλεψω μαζι του για να παρει λεφτα και επειδη ειναι πολυ πιο μεγαλοσωμος απο μενα συνηθως κερδιζει.
τον Ανθρωπο που η φιλοζωια του συναγωνιζεται την φιλανθρωπια του, τον Καλλιτεχνη στο ειδος του, που αντιμετωπιζει τις σκληροτερες καταστασεις με Χιουμορ.

προσπαθωντας να φωτογραφισω την σκυλιτσα στο ιατρειο του, τον πετυχα να μεγαλουργει!!!

πρωτα θα κανουμε μια ενεσουλα...


ουπς!
ο Ευαγγελατος.


ατρομητος!!!
βαζει το κεφαλι του στο στομα του σκυλου!!!


κι αμα πεινασει...


και η μονη σοβαρη φωτογραφια που κατορθωσα να τον βγαλω:


ο πραγματικος καλλιτεχνης κατορθωνει ακομη και μεσα απο το δραμα να βγαλει γελιο!

νασαι καλα φιλε Κωστα!
και παντα ο εαυτος σου!!!

ΥΓ. φυσικα δεν υπηρχε περιπτωση να μην εχει τον αναλογου πνευματος βοηθο/ιατρο/συνεχιστη.