η φωνη καποιου που βιωσε τις φλογες απο κοντα

ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΛΑΒΑ!

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ
> Ν... Φ.......... ΟΠΟΥ ΠΛΑΪ ΠΛΑΪ ΜΟΝΟΙ
> ΜΑΣ ΔΙΝΑΜΕ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
>
>
> Ο αποστολέας του email είναι φίλος,
> εθελοντής δασοπυροσβέστης, και το κείμενο
> που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν
> από τους συναδέλφους του!
>
> 21/8/2007
>
> "Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί
> τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην
> ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο
> νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» με
> αναπνευστικά προβλήματα."
>
> Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη
> ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική
> της δημοσιογραφίας..
>
> Θα ήθελα να ξεχάσω
> τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να
> βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να
> σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και
> εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε
> σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που
> πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει
> σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
> κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό.. Θα
> ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν
> προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς
> γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα
> στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και
> ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά
> φύλλα.. Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα
> πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις
> 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από
> παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις
> εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών
> τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα
> σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να
> ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια
> κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι
> μόνο και μόνο για να απολαύσουν το
> θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα
> ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε
> στάχτη, Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν
> προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες
> και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν
> δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά
> μας Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους
> αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν
> την ώρα που δίναμε και ίσα που
> κρατούσαμε την ψυχή μας Θα ήθελα να ξεχάσω
> αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις
> εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν
> εκτεθειμένους στις φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω τις
> πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον
> ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά Θα
> ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν
> υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα
> κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε
> χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν
> θα ξέρουν οτι υπήρχαν
>
>
> Μα δεν θα ξεχάσω
> εκείνους τους χειριστές των
> ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
> δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους
> θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας
> περιτριγύρισαν Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους
> απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν
> σε μια ξένη για αυτούς περιοχή Μα δεν θα
> ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα
> που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να
> χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία
> τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους
> Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που
> ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον
> ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την
> επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
> συμφέροντα. Μα δεν θα ξεχάσω οτι
> καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε
> ενα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια
> και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
> μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι
> εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Μα δεν θα
> ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου
> συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή,
> τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω
> μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και
> το νοσηλευτικό προσωπικό που
> ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας
> ευχαριστώ.
>
> Και δεν θα ξεχάσω
> να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να
> χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες
> τις καταστροφές που της έχει
> προξενήσει το είδος μου. Η απορία μου είναι οι
> βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν
> δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο
> αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει
> τους πνεύμονες; πώς διάολο θα
> αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; πώς
> περιμένω απο ενα κράτος με στημένες
> εκλογές και προκάτ κόμματα να
> δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες
> που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...
>
> Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
> δολοφόνοι...

το μονο θετικο που μας απομενει απο αυτο το καλοκαιρι, ειναι η διαπιστωση οτι υπαρχουν ακομη αρκετοι Ανθρωποι αναμεσα στα ανθρωπακια.
Ευγε και μονο που προπαθησατε παιδια!