στην αναμπουμπουλα ο λυκος χαιρεται...

καηκε η Παρνηθα χωρις να αποδωθουν πουθενα ευθυνες.
καηκε ο Υμηττος απο τσιγαρο "αγνωστου".
ηρθε η σειρα της Πεντελης.

ξυπνησαν οι λυκοι και κατα "συμπτωση" καιγονται τα οικοπεδοφαγικα φιλετα.
γιατι να μην καψεις το δασακι που ο προπαππος σου θεωρουσε δικο του γιατι εκει εβγαζε τα σκυλια του για κατουρημα και να το αξιοποιησεις?
"ε, αμα καουν και αλλες 25.000 στρεματα δεν χαθηκε και ο κοσμος - δεντρα καιγονται οχι περιουσιες"...

και βλεπεις την ανεξελεγκτη κατασταση και νιωθεις ανημπορος.
αρχιζει ο πεσσιμισμος και η παραιτηση.
το προβλημα το πρωτοαντιμετωπισα με τα αδεσποτα, μετα με τα αγριμια και στο τελος απο την μολυνση του περιβαλλοντος.

"τι μπορω να κανω σε ολη αυτη την καταστροφη?" αναρωτιεσαι.
η απαντηση ειναι απλη: ξεκινας απο αυτο που βρισκεται μπροστα σου.

και μπροστα μας εχουμε την προστασια των καμενων και μη δασικων εκτασεων!

ΥΓ. κατι ακουσα και ελπιζω να μην ισχυει, περι αποφασης υπουργειου να αναδασωθει η Παρνηθα με καποιο Αυστραλιανο ειδος με γρηγορη αναπτυξη.

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΝ ΓΙΝΕΙ.

ΟΧΙ ΞΕΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΒΟΥΝΟΥ ΜΑΣ ΦΥΤΑ.

ναστε καλα!